In mijn slaapzak luister ‘k met gesloten ogen
naar de regen, zie een natte plek
waar buitentent de binnentent beroert.

Zo gaat het al de hele week
en op de buienapp lees ik dat uit het westen
fors meer water binnenkort wordt aangevoerd.

‘K verlang naar camper of naar caravan, maar  
hoe is het gekomen dat ‘k, normaal geen vrees  
voor duvel en zijn ouwe moer ‘t

genieten van de regen ben verleerd?
Zoals op oude foto’s waar ik lach in vaag zwart wit,
blij dans in diepe plassen, door een witte kat beloerd?

Ik open mijn volwassen ogen, zie de peuters
met plezier plassen, stampen, spatten in de plassen,
wordt door deze aanblik in gedachten
jaren, heel veel jaren, teruggevoerd.