Een paar jaar geleden ontwierpen kunstenaars in Zwolle stoeptegels om over na te denken. Het was een project in het kader van Bevrijdingsdag geloof ik. De kunsttegels liggen tussen de normale tegels op de stoepen rond de stadsgracht.

Geregeld zie ik bezoekers van de stad stilstaan, soms bij iedere tegel (ze liggen er om de paar meter) die ze tegenkomen. En veel van die tegels zetten je aan het denken. Zoals deze.

Klein Orkest zong jaren geleden al over de vogels die van West- naar Oost-Berlijn vlogen en zich niets aantrokken van de muur die er toen nog stond. Zo vlak voor Kerst lijkt het me mooi als wij daar een voorbeeld aan zouden nemen. Minder bezig zijn met wat ons scheidt, met de grenzen die we trekken. Tussen landen of tussen ons en onze buurman. Ons meer afvragen wat ons bindt. Dat we mensen zijn die samenleven in dezelfde wereld.

Er wordt veel gesproken over wat het nut van kunst. Ook ik weet niet precies hoe ik in woorden zou moeten vatten waarom kunst belangrijk is. Wat ik wél weet is dat deze tegels aan het denken zetten. En dat dat in ieder geval één van dingen is die kunst met je kan doen.

Soms kan een mooi lied of een stoeptegel met een tekst je ráken. Dat heeft waarde. Waarde die misschien wel niet goed in woorden of in geld is uit te drukken. Waarde die onbetaalbaar is.