In november vorig jaar was het een aantal dagen heel erg mistig. Tijdens een van die dagen maakte ik een wandeling en kwam langs de Hasselterdijk in Zwolle.

De dijk was veranderd in een “road to nowhere”. Een fietser kwam voorbij. Binnen de kortste keren was hij verdwenen in de mist. Het was duidelijk dat hij wist waar hij heen ging. Hij wist de weg en trapte stevig door.

Jaren geleden had ik een workshop over willen en kunnen. De workshop werd georganiseerd door mijn toenmalige werkgever. De organisatie verkeerde in zwaar weer. Er was een reorganisatie en voor veel mensen was het onduidelijk waar dat allemaal heen ging.

De docent zei toen dat in een situatie waar de weg niet duidelijk was, je zelf je doelen moest stellen. Dat je een koers moest uitstippelen voor jezelf en dat je ergens heen moest wíllen.

Daar moest ik aan denken toen ik de fietser op deze road to nowhere zag. Hij wilde ergens heen. Hij had zijn doel voor ogen.Voor hem was het duidelijk, ook al was zijn omgeving mistig.