Drenthe is de dunst bevolkte provincie van Nederland. Het grootste deel van de mensen woont in de dorpen op het platteland. Boeren worden ze soms laatdunkend genoemd, maar boeren zijn het lang niet allemaal.

Drenthe was altijd een beetje een achterlijke provincie. Wat moest je daar nu zoeken? Er was toch niets te beleven?

Het lijkt wel alsof dat beeld verandert. Drenthe is tegenwoordig trots op wat zij te bieden heeft. En terecht. Je vindt er prachtige oude landschappen, loopt al wandelend langs kapitale oude boerderijen en ziet grafheuvels van meer dan 4000 jaar oud.

Ook cultureel staat Drenthe op de kaart. Misschien begon dat wel met Cuby and The Blizzards, die onder leiding van Harry Muskee al in de jaren 60 internationaal veel succes hadden. Nu heb je Daniel Lohues die met zijn liedjes in Drents dialect flink aan de weg timmert.

In de dorpen zie je dat Drents zelfvertrouwen. Op de deur van café’s en restaurants staat “hier maj plat proaten” of “moi, kom binn’n”. “Moi” zegt ook de postbode en ieder ander die je tegenkomt.

Drenthe is allang niet meer achterlijk. Ook hier hebben mensen iPhones en iPads. Wel lijkt het tempo net wat lager te liggen. Misschien komt dat ook wel doordat het hier minder druk bevolkt is dan in de rest van het land.

Warm is een woord dat bij mij opkomt en eenvoud. Ik voel mezelf hier in ieder geval snel thuis. Dat ik het dialect aardig kan verstaan, helpt natuurlijk.