Afkomstig uit de stad ben ik niet heel erg aan dieren gewend. Natuurlijk kom ik wel eens mensen met honden tegen en katten zijn er ook. Maar hier is het echt een beestenboel. Ik neem je even mee.

Binnen een half uur nadat we ons huisje betrokken, hadden we de eerste bezoeker. Een zwarte kat. Nog voor wij onze spullen hadden uitgepakt, nestelde hij zich breeduit op de bank. Nadat hij voldoende met de nieuwe bewoners van het huisje had kennisgemaakt, vertrok hij weer.

Nu komt hij af en toe. Hij springt dan op de tafel waaraan wij zitten te werken en laat zich vorstelijk verwennen. Daarna gaat hij meestal een tijdje languit op de vloer liggen. Tot hij er genoeg van heeft en ons laat weten dat hij weer naar buiten wil.

Het duurde maar heel kort totdat we kennismaakten met de hond, Paddy. Ronduit een schatje. Zodra je de oprit oprijdt of loopt, komt hij enthousiast op je af. Een knuffel, dat is wat hij wil. En als je ook nog een rondje met hem meerent is dat helemaal geweldig.

Soms staat hij daarna nog een tijdje voor onze deur. Hij heeft geleerd dat hij niet naar binnen mag en daar houdt hij zich braaf aan. Wel zien we hem af en toe verlangend naar binnen kijken. Vooral als we aan het koken zijn.

Toen kwamen de kippen. Het zijn jonge kippen. Er hoort een haan bij. Toen we hier net waren (en toen het zo koud was) zaten ze altijd in hun hok. We hoorden ze wel, vooral de haan, maar merkten we er niet zoveel van.

De kippen lopen nu overdag door de tuin. Met altijd de haan voorop verkennen ze steeds brutaler hun omgeving. Onze terrasstoelen zijn populair. Met als gevolg dat, als wij daarop willen zitten, wij eerst de kippenpoep moeten opruimen.

Het nieuwste is dat het paard in de tuin loopt. Het paard heeft een eigen wei. De verhuurster van ons huisje had wel gezegd dat hij in de zomer in de tuin mocht en ze had het over een touw. En ik, geen verstand van paarden, dacht dat hij dan met een lang touw aan een boom zou zitten of zoiets.

Zo gaat het dus niet. Symbolisch is er een touw waar het paard achter moet blijven. Het touw loopt langs het paadje naar ons huis. Gelukkig is het paard eigenlijk altijd erg druk met eten. We hoorden dat hij het liefst de hele dag met zijn hoofd naar beneden loopt. Aandacht voor iets of iemand anders heeft hij niet. Niet erg, want zo’n paard is toch wel knap groot.

En zo zit ik te werken met achter me het paard. Soms tikken we even op het raam, dan kijkt hij nieuwsgierig naar binnen, waarna hij weer verder gaat met waar hij mee bezig was, eten.

Op de een of andere manier krijg ik zin die hit van jaren geleden van André van Duin te zingen. Hoe ging die ook alweer? Er staat een paard in de…