Je bent de alpaca’s vergeten. Dat was de reactie op mijn stukje over de beestenboel hier op het erf. Vergeten was ik ze niet, maar ik kende ze eigenlijk niet zo goed.

De alpaca’s (wij noemen ze de lama’s) zijn er om het paard gezelschap te houden. Een van de alpaca’s heet Tuftie, het laat zich raden hoe die aan zijn naam gekomen is. De ander heet Joran, de naam die vooraf was gereserveerd voor de alpaca die als eerste zou uitbreken. Het zijn leuke beesten met nieuwsgierige kraaloogjes.

Afgelopen zaterdag hadden wij een rustig dagje. Lekker met een boek op de bank. Lachen om de kippen die over de drempel van de openstaande deuren zich tien centimeter in onze kamer waagden. Beetje kijken naar het paard in de tuin en de alpaca die ook liep te genieten van het verse gras.

Dat de alpaca’s in de tuin liepen, dat hadden we nog niet eerder gezien. Het was er ook maar een van de twee, dat was vreemd. Het was ook helemaal niet de bedoeling dat hij daar liep, dat bleek later. Nadat hij minstens een half uur van zijn vrijheid had genoten, werd zijn ontsnapping ontdekt en moest hij terug naar zijn wei.

Het zal Joran wel geweest zijn. Hij zorgde ervoor dat er op ons rustige dagje van alles te zien was in de tuin.