Deze foto maakte ik een paar dagen geleden toen ik op weg was naar de supermarkt.

Wist je dat Nederland het meest verzekerde land ter wereld is? Daar moest ik onmiddellijk aan denken. Voor alles is een verzekering. Voor als je lang leeft, voor als je doodgaat, voor als je ziek wordt, voor je huis, voor je haard, voor je auto en ga maar door. En als die verzekeringen ineens niet zoveel zekerheid bieden als we hadden gedacht, dan is de wereld te klein. Dat blijkt wel uit de discussie over de pensioenen.

En natuurlijk gun ik de glazenwassers en de dakwerkers hun veiligheid. Ik ben de laatste die zou willen dat ze tijdens hun werk van hun ladder zouden vallen. En als dat te voorkomen is met een ladderborgingspunt dan moet dat er maar komen. Maar toch. Zouden de gebroeders Wright ooit zijn gaan vliegen als ze bang waren om te vallen? Zouden we ooit een stap op de maan hebben gezet? Zou je als bedrijf ooit een nieuw product op de markt brengen als je 100% zeker wilde zijn dat het niet zou mislukken? Zou je ooit tegen die leuke man of vrouw durven zeggen dat je hem of haar leuk vond als je zeker wilde weten dat je niet zou worden afgewezen?

Weet je zoiets van tevoren wel zeker? Hoe erg is het als iets mislukt? Of als je een keer “nee” als antwoord krijgt? Hoort dat niet gewoon bij het leven? En hoe vreselijk is het als ons pensioen iets minder wordt? Liggen we dan in de goot? Of valt dat nog wel een beetje mee?

Vandaag een pleidooi voor onzekerheid. Voor het nemen van risico’s. Voor erom lachen als iets mislukt. Voor opnieuw proberen. Voor iets anders proberen. Voor een beetje relativeren. Voor durven. En voor plezier!