Vorige week maakten we een wandeling in de buurt van Assen, o.a. over het Balloërveld. Op de terugweg kwamen door Loon, een prachtig oud dorp. In de herberg daar dronken we onze welverdiende warme chocolademelk. Daar, in die herberg, hing dit bordje.

Als coach zie ik in bedrijven nog wel eens managers die mensen als “hun” medewerkers of hun personeel beschouwen. Dat is natuurlijk raar. Mensen zijn van niemand, alleen van zichzelf.

Het bordje suggereert dat de gedachte dat mensen “van iemand” zijn, blijkt uit het gebruik van het woord personeel. Misschien is dat ook wel een beetje zo. Het woord hangt samen met de omstandigheid dat je in een dienstverband zit. Ook de overheid, bijvoorbeeld de Belastingdienst, noemt de mensen die je in dienst hebt “personeel”.

Als je er bij nadenkt is zelfs de uitdrukking “in dienst hebben” al wat eng. Hoezo in dienst? Hoezo hebben? “In dienst van” klinkt wel heel onderdanig en “hebben” klinkt als eigendom.

Er zijn steeds meer mensen, en zelf ben ik er een van, die niet meer bij iemand in dienst willen zijn. Die gewoon “van zichzelf” zijn. Volgens mij kan dat ook best als je in loondienst bent, in de herberg in Loon kunnen ze dat toch ook?

Overigens zijn ze daar niet helemaal consequent. Bij de uitgang van de keuken hangt een bordje “kijk uit, overstekend personeel!”.