Hij zingt, de hele dag, in onze tuin,
zijn keeltje trilt, net als zijn veren.
Mooi is hij in wit, zachtgrijs en bruin,
dat zal vast menig vrouwtje waarderen.

Een machinist had hem gezien
vanuit zijn langzaam rijdende trein.
Het was bijna niet te geloven,
maar het bleek echt waar te zijn.

Max ligt opgerold braaf in zijn mand,
jij op de bank een boek te lezen.
Jullie hebben een supergoede band,
dat begon een half jaar geleden:

Ik spreek haar, een woensdagmorgen,
via de luisterlijn, waar ze
5 jaar terug lid is geworden
om eens per week een praatje te maken.

Stilzitten was nooit je sterkste kant.
Tijdelijk zocht je daarom een baan.
In de Coöp was je meer dan welkom want
zij konden de drukte niet meer aan.

Ik dacht altijd dat oud worden zoiets was als:
vleeskleurige panties in gemakkelijke schoenen,
terlenka japon en op de mosgroene bank
met bril op de neus en een dik, saai boek.

Lange schaduw over bemost terras,
vogels laten zich veelstemmig horen,
wolken van watten in pastelblauwe lucht,
juist is een nieuwe ochtend geboren.

Henk  in de kamer, zon schijnt naar binnen,
lichtbruine ribbroek, kaal met glans op de knie,
boord van zijn overhemd rafelt een beetje,
zijn rimpels, als hij zo ligt, minder diep.

Geslaagd in het leven, carrière als chef de clinique,
fantastische vrouw, flamboyant, erudiet, artistiek,
brunette, petite, parfum, savoir-vivre en literatuur,
vakanties, flaneren, dineren, de Cote d’Azur.

‘k Zie je trappen, hoofd omlaag
met achterop een tas vol boeken,
gang naar school zwaar op je maag,
examen doen, opleiding zoeken.