Ineens in het voorjaar
werd ik van onder het struikgewas
een soort dierlijk genies gewaar,
het leek wel een kat die verkouden was.

Al snel werd duidelijk
dat het hier om een egeltje ging.
Soms zag ik een glimp
als hij op pad ging in de schemering

De halmen van het gras lieten weten
welke route hij nam.
Avonden heb ik voor het raam gezeten
en volgde urenlang zijn gang.

Ik zag hem ook op het pad,
zijn snuit bij de grond.
Zo scharrelde hij maanden
bij ons in het rond.

Het speciaal gebouwde egelhuis
was blijkbaar niet naar zijn zin
want waar hij ook woonde,
daar ging hij niet in.

Tot in september
hij een gezin had gesticht,
drie kleintjes had gekregen
en voor het huisje bleek gezwicht.

Daar bij de ingang
zag ik de kleintjes in de zon, ontspannen,
nog niet gehinderd
door grootse toekomstplannen.

Niet veel later begon de egeltjestrek.
Van onze egels heb ik niets meer vernomen.
Of er nog iemand woont in het huisje?
Ik hoop dat hij er lekker ligt te dromen.