Het is vandaag “the day after”. De dag na de historisch snelle uitschakeling van Oranje op het EK. De poster voor de voetbalplaatjes hangt er wat zielig bij. Het verzamelalbum kun je kopen met 50% korting. De oranje bloemen en planten zijn in de aanbieding.

De commentaren op de verloren wedstrijd zijn niet mals. De voorpagina’s van de kranten schreeuwen het uit “Oranje is een lachertje”. Op Twitter vliegen de meningen je om de oren. Van Marwijk moet weg. Of juist niet. En de voetballers zijn verwend en lui.

Commercieel schijnt het ook allemaal niet best te zijn. Het verlies is een miljoenenstrop voor het bedrijfsleven en voor de horeca. De veel te duur, met het oog op Oranje succes, ingekochte reclametijd, is nog nauwelijks iets waard.

Het is kommer en kwel.

Maken we voetbal niet ietsiepietsie te belangrijk? Toegegeven, daar zit een voordeel aan, gaat het tenminste even níet over de eurocrisis. Maar toch…

Ik had het leuk gevonden als het wonder van Charkov had plaatsgevonden. Natuurlijk.

Over twee jaar is er een weer een WK. De kwalificatie begint al in september. Vast met een jong en “hongerig” elftal. Daar kunnen mooie dingen gebeuren. En zo niet…

Het is maar een spelletje.