Henk  in de kamer, zon schijnt naar binnen,
lichtbruine ribbroek, kaal met glans op de knie,
boord van zijn overhemd rafelt een beetje,
zijn rimpels, als hij zo ligt, minder diep.

Loopt iedere dag een rondje door hun buurt,
is nu net weer thuis en dut op de bank.
Na zijn ziekte die een jaar heeft geduurd,
oogt hij frêle en erg afgeslankt.

Op de grond half onder de sofa,
op de vloer van antraciet pvc,
ligt de krant open bij Binnenland Extra
naast geruite pantoffels met zolen dun, sleets.

Barbara scharrelt rond in de keuken,
crèmekleurige kastjes ooit erg bij de tijd
schilt de piepers terwijl de koffie pruttelt
zandkoekjes in schaaltje voor straks erbij

Ze staart door de ramen naar het gazon
waar de maairobot zijn trouwe rondjes draait
ziet de merel die wormen zoekt in de zon
precies waar ze gisteren bloemen heeft gezaaid.

Voelt de ribbels van ‘t kopje in haar handen,  
Wedgwood Edme (het servies een huwelijksgeschenk,
en nog altijd compleet), zet het voorzichtig op tafel,
raakt dan zachtjes aan de schouders van Henk.