Ik houd van boontjes, sla en aardbei,
zonder gif, vers, liefst uit eigen tuin.  
Nou lijkt zo’n moestuin een flink karwei
maar ik houd hem zo onder de duim:

Onkruid, mooi en ongedierte,  
die woorden heb ik losgelaten.
In mijn tuin is plaats voor alle leven,
we verdelen eerlijk de baten.

Soms, als hij te groot geworden is,
moet ’n enkele paardenbloem wijken,
dan trek ik hem eruit, voorzichtig,
zodat de wormengangen blijven.

Die wormen houden de grond luchtig
en helpen bij de vruchtbaarheid.
Voor slakken is bij mij ook plaats,
zij zijn aan ’t opruimen toegewijd.

Vermeerderen de slakken te veel,
dan zorgen lijsters voor evenwicht.
Zo blijft mijn jonge aanplant leven
en blijft mijn taak verrassend licht.

Ik voel me net een CEO en
het lijkt net of ik de boel bestuur,
maar het echte werk wordt natuurlijk gedaan
door de natuur.