Lange schaduw over bemost terras,
vogels laten zich veelstemmig horen,
wolken van watten in pastelblauwe lucht,
juist is een nieuwe ochtend geboren.

De appelboom houdt zijn knoppen nog dicht,
salie probeert overeind te gaan staan.
De vrolijk gele crocus, spontaan gekomen, naast
frisgroene scheuten van onder oud blad vandaan.

Een spreeuw maakt reclame voor zijn plekje.
Op de nok van het dak zingt hij,
met zijn vleugels van inspanning trillend:
“Lief vrouwtje, hier ben ik, kom bij mij!”

Zou de egel al wakker zijn,
ik durf niet te kijken, wil hem niet storen.
De wind aait mijn wang, prikt in mijn neus,
tilt mijn hoofd op en verdrijft
sombere gedachten tussen mijn oren.